01-02-2011

Zoals het je misschien al is opgevallen is mijn lay-out veranderd. Als je hier voor het eerst komt valt er waarschijnlijk niks op maar vind je mijn pagina vast gewoon heel mooi. Deze nieuwe lay-out heb ik te danken aan Ellen. Na een hele tijd gestopt te zijn met schrijven besloten Ellen en ik tegelijkertijd opnieuw te beginnen. Wij maakten de afspraak om met een doel te schrijven en we doen nu wie het het langst volhoud. Dat motiveerd mij namelijk weer om door te schrijven.
En ik vind dit een mooie gelegenheid om eens over Ellen te schrijven. Het is namelijk zo dat ik het leuk vind om behalve over mezelf ook over anderen te schrijven. Laat ik eens beginnen met haar blog: www.denkeninhetdonker.blogspot.com. Zij schrijft en plaatst foto's en het is zeker de moeite waard even langs te gaan.
Goed na dat gehad te hebben ga ik even terug in de geschiedenis van Ellen en mij. Deze start in de brugklas waar Ellen nog een kleine Ellen met een klein brilletje was. Op kamp was het eerste moment dat ik Ellen tegenkwam, ik had toen nog geen flauw idee dat Ellen ooit de layout van mijn weblog zou gaan maken. Ik had sowieso nog geen idee dat ik ooit een weblog zou maken maar dat terzijde.
Onze eerste date had gelijk al alles met eten te maken. De enige reden dat ik naar Ellen toeging was omdat ik ijs wilde en zij vlakbij het ijs woonde. Eigenlijk ging ik stiekem ook naar Ellen toe omdat dat mij gezellig leek maar dat zei ik toen natuurlijk niet. Zittend langs het water bedacht ik dat zij eigenlijk maar mee moest naar Parijs en zo gebeurde het, een maand later zaten we in Parijs.
Wij hebben daar een geweldige vakantie gehad en hebben Parijs natuurlijk even onveilig gemaakt. Nu we het er toch over hebben:


Dat zijn wij. We doen onszelf maar gewoon niet anders voor dan we zijn op deze foto, dat is toch een beetje zonde van de tijd. Even verder over Ellen, nadat we terug kwamen uit Parijs zijn we natuurlijk nog heel vaak gaan chillen met andere vrienden erbij wat heel gezellig is. We willen nog weleens roepen dat we lesbian action gaan doen maar of dat er ooit van komt is nog maar de vraag. Waar we echt goed in zijn is dingen bakken. We maken dan vanalles, mijn voorkeur ligt toch bij chocolade dingen( en die van Ellen eigenlijk ook). Af en toe heeft ze wel vreemde trekjes moet ik bekennen, daar moet ik het toch ook even over hebben. Zo komt ze gerust op het idee om een appeltaart natuurkundig te bakken. Ik noem het maar even natuurkundig want ik kan er niks anders van maken. Ze gaat dan helemaal los met het vierkantjes snijden van het deeg zodat dit precies de bodem van de appeltaart bedekt. Dan kan ik haar maar beter gewoon laten gaan want een geinspireerd persoon moet je natuurlijk nooit tegenhouden.
Als ik aan Ellen denk is het eerste wat bij mij opkomt haar randomheid. Ellen kan volledig willekeurige dingen zeggen of doen waarbij je geen idee hebt waar ze vandaan komen. Een indicatie hiervan is hieronder te vinden in de reacties. Daarbij is Ellen gelukkig geen vrouw-vrouw wat ook wel prettig is.



Wat ik eigenlijk dus even wil zeggen: Ellen bedankt!