30-01-2011

Na dit jaar drie keer te zijn verhuisd hoop ik nu toch echt een plek te hebben gevonden waar ik me echt kan thuisvoelen. Na 2 studentenhuizen te hebben geprobeerd en kleine kinderen te hebben weerstaan probeer ik het nu op een eigen etage. De keuken is helemaal mijn domein en alleen de douche moet ik de komende 3 maanden delen. Het eerste studentenhuis was best gezellig en ik had het er prima naar mijn zin. Er waren veel regels omdat we boven een gezin woonden en ik wilde meer vrijheid dus vertrok ik naar studentenhuis nummer twee. De kamer was prachtig en hier had ik een eigen keuken, wat heel prettig was want koken tussen andermans afwas was ook niet helemaal mijn ding. Het klikte alleen niet helemaal met de medestudenten, wat eigenlijk geen studenten waren omdat ze niet studeerden en inmiddels de dertig al gepasseerd zijn. Ook had ik veel geluidsoverlast en eigenlijk zat ik er gewoon niet op mijn plek. De eerste twee dagen in mijn nieuwe huis waren dan ook echt een opluchting. Je kunt het je misschien niet voorstellen maar ik werd zojuist blij bij het doen van de afwas. Ik kwam vanochtend pas om half 12 mijn bed uit zodat ik nog even kon genieten van de stilte, het was erg fijn om te kunnen lezen zonder het idee te hebben dat er een verbouwing gaande is boven je hoofd. Nu kan ik ook gewoon weer gesprekken met mijzelf houden zonder gestoord te worden door de gesprekken die de buurman met zichzelf had want ook hij praatte in zichzelf. Ik word niet meer op de hoogte gehouden van het liefdes leven van de buurman naast me, wat opzich heel interessant was maar de bedprestaties van hem en zijn vriendin waren toch net even te gedetailleerd omschreven. Ik zit weer lekker helemaal alleen boven in het huis met uizicht op de trambaan. Als ik nu naar rechts kijk kan ik de tramhalte zien en er is niks leuker dan af en toe even mensen te kijken. Zo is het wel een geruststelling om te zien dat ik nog best normaal ben.

30-01-2011

Nu ben ik alweer een tweedejaarsstudent Personeel en Arbeid. Wanneer ik mijzelf voorstel is dat toch het eerste waar ik over begin; de studie. Het is namelijk heel gemakkelijk om jezelf te identificeren aan de hand van je studie of werk. Een advocaat zegt ook dat hij adovocaat is. Wij doen dat niet alleen omdat het makkelijk is, ik denk dat het gewoonte is geworden die iedereen heeft overgenomen. Natuurlijk kan het ook een uiting van trots zijn wanneer je een hoge functie bekleed of gewoon heel veel geld verdiend. Waarschijnlijk stelt een schoonmaker zichzelf minder snel voor als schoonmaken. Het is voor mij ook nogal vreemd wanneer ik mijzelf zou voorstellen als student. Ik studeer ongeveer 20 uur per week, als het meezit, en naast die 20 uur student ben ik eigenlijk ook nog gewoon Emma. En toch begin ook ik in een voorstelrondje over mijn studie. En hoewel ik mijn studie geweldig vind en ik er graag over praat dekt het gewoon niet helemaal de lading. Na dit deel achter de rug te hebben ben ik vaak allang blij dat ik het gehad heb. Vaak moet ik namelijk uitleggen wat Personeel en Arbeid als opleiding inhoud. Probeer maar eens aan iemand uit te leggen waar je mee bezig bent als je het zelf nog niet helemaal doorhebt, dat is lastig kan ik je vertellen. Zeker omdat het zo'n ongelofelijk brede studie is waarmee je eigenlijk overal terecht kan komen. Vervolgens na dit zware onderwerp gehad te hebben moet ik even nadenken. Vaak kom ik dan terecht bij mijn hobby's. Het zou leuk zijn als ik net zoals 10 jaar geleden nog hobby's had, dan had ik daar namelijk over kunnen vertellen. Ik ga nu niet meer naar muziekles en toneelspelen ben ik ook maar mee gestopt dus die hobby's zijn niet zo vastomlijnd meer zoals ze eerst wel waren. Het was sowieso fijner om mezelf 10 jaar geleden voor te stellen want toen had ik meer ervaring met het schrijven in vriendenboekjes, blijkt ook dat nog een educatieve bezigheid te zijn! Ik richt mij dus maar tot de bezigheden die ik zo af en toe nog weleens doe en die leuk klinken als hobby. Piano spelen is er zo een, ik speel niet vaker dan eens per maand maar het klinkt toch wel erg interessant, niet?
En dan valt er een stilte. Want wat ben je dan eigenlijk nog buiten je hobby's en je werk of studie om? Hoewel mensen het vaak geweldig vinden over zichzelf te kunnen praten leidt dit voorstelrondje toch vaak tot geestdodende informatie. Nou moet ik wel zeggen dat mensen die over zichzelf praten uberhaubt vaak tot geestdodende informatie lijden. Maar alleen met klagen bereik ik natuurlijk niks, ik heb een oplossing! Het lijkt mij wel leuk om tijdens een voorstelrondje tien compleet random dingen over iemand te weten te komen. Wat die tien random dingen dan zijn mag je helemaal zelf weten.

Had ik jullie al vertelt dat mensen die teksten op internet plaatsen vaak heel graag over zichzelf praten?
Ik start hierbij graag met mijn alternatieve voorstelronde:

- Ik heb het in trams te druk om te smsen of te bellen, ik kijk dan namelijk naar buiten.
- Ik ben dit jaar drie keer verhuisd en heb hiermee sowieso al een persoonlijk record gevestigd.
- Krentenbollen vind ik ongelofelijk lekker.
- Mijn fiets is roze/ rood en ik hoef hem nooit op slot te zetten want niemand wil hem hebben. En wanneer er toch iemand is die hem wil hebben staat mijn naam er op.
- Als ik naar buiten kijk kan ik de tramhalte zien.
- Ik denk dat het eigenlijk best wel goed zou zijn als mensen zichzelf wat minder serieus zouden nemen, misschien moet ik dat zelf ook eens proberen.
- To kill a mockingbird is het boek dat ik aan het lezen ben.
- Wanneer ik iets koop of mag kiezen met verschillende kleur heeft roze vrijwel altijd mijn voorkeur. Tenzij kleding.
- Mijn schoenen zijn wel een beetje roze.
- Ik ga maar niet vragen of er iemand volgt

Heb ik mijzelf toch maar even voorgesteld.