30-01-2011

Na dit jaar drie keer te zijn verhuisd hoop ik nu toch echt een plek te hebben gevonden waar ik me echt kan thuisvoelen. Na 2 studentenhuizen te hebben geprobeerd en kleine kinderen te hebben weerstaan probeer ik het nu op een eigen etage. De keuken is helemaal mijn domein en alleen de douche moet ik de komende 3 maanden delen. Het eerste studentenhuis was best gezellig en ik had het er prima naar mijn zin. Er waren veel regels omdat we boven een gezin woonden en ik wilde meer vrijheid dus vertrok ik naar studentenhuis nummer twee. De kamer was prachtig en hier had ik een eigen keuken, wat heel prettig was want koken tussen andermans afwas was ook niet helemaal mijn ding. Het klikte alleen niet helemaal met de medestudenten, wat eigenlijk geen studenten waren omdat ze niet studeerden en inmiddels de dertig al gepasseerd zijn. Ook had ik veel geluidsoverlast en eigenlijk zat ik er gewoon niet op mijn plek. De eerste twee dagen in mijn nieuwe huis waren dan ook echt een opluchting. Je kunt het je misschien niet voorstellen maar ik werd zojuist blij bij het doen van de afwas. Ik kwam vanochtend pas om half 12 mijn bed uit zodat ik nog even kon genieten van de stilte, het was erg fijn om te kunnen lezen zonder het idee te hebben dat er een verbouwing gaande is boven je hoofd. Nu kan ik ook gewoon weer gesprekken met mijzelf houden zonder gestoord te worden door de gesprekken die de buurman met zichzelf had want ook hij praatte in zichzelf. Ik word niet meer op de hoogte gehouden van het liefdes leven van de buurman naast me, wat opzich heel interessant was maar de bedprestaties van hem en zijn vriendin waren toch net even te gedetailleerd omschreven. Ik zit weer lekker helemaal alleen boven in het huis met uizicht op de trambaan. Als ik nu naar rechts kijk kan ik de tramhalte zien en er is niks leuker dan af en toe even mensen te kijken. Zo is het wel een geruststelling om te zien dat ik nog best normaal ben.